14 jaar is ze.
Vastgelopen.
Ze hoopt na de zomer weer naar school te kunnen. Ze hoopt het, maar ze weet niet of ze het ook durft.
Lot zit al een tijdje thuis. Het begon met subtiel buitensluiten. De groepjes waren toevallig al gevormd, net geen plek meer aan de tafel in de pauze, een aparte groepsapp waar Lot niet in zit.
Meidenvenijn, het komt zo vaak voor. Meiden hebben vaak geen idee wat de impact is van hun gedrag. Ze willen bij de groep horen, onderdeel zijn van, mee kunnen bewegen, niet in je eentje in de pauze…Lot wil ook zo graag ergens bij horen, maar vertoonde net iets ander gedrag waardoor zij het slachtoffer werd van Meidenvenijn.
We kunnen allemaal wijzen naar de pesters. Zij zijn de boosdoeners en de meiden die het meisjes als Lot het leven zuur maken. En dat is ook zo. Maar is het niet nog veel beter om deze meiden en hun ouders voor te lichten, informatie te geven, te leren over Meidenvenijn en erachter te komen waarom ze hiervoor kiezen. Mijn ervaring is dat hier ook een verhaal achter zit. De pesters zijn helemaal niet zo zeker over zichzelf als zij doen voorkomen, in de kern willen ze eigenlijk niet buitensluiten, maar ze hebben de tools niet om het op een andere manier te doen.
Tijdens ons event #OnverMEIDelijk zal er ook aandacht zijn voor dit onderwerp. Niet met een wijzend vingertje, maar juist om te leren hoe het ook anders kan.
Ik wens alle mentoren die na de zomer een nieuwe klas krijgen, veel inspiratie toe om dit onderwerp bespreekbaar te maken in hun klas. Weet dat er ook trainingen bestaan die docenten hierin ondersteuning kunnen geven.
Met Lot werk ik aan terugkeer op school. Ik wens haar en alle andere kinderen die nu thuis zitten, geloof in zichzelf en hoop in hun toekomst die voor hun ligt.